صدای_معلمان
موضوع نقل و انتقالات فرهنگیان پس از موارد مربوط به رتبه بندی و همترازی حقوق و اعمال مدرک دوم، یکی از چالش های مهم همکاران به ویژه در مناطق محروم است.
همکارانی با سابقه بیش از ۱۵ تا ۲۰ سال همچنان در گیرو دار فرم پر کردن و درخواست برای چندین سال متوالی هستند و هر سال در موقع اعلام نتایج با پاسخ غیرمنطقی عدم موافقت به دلیل نیاز مبدأ مواجه می شوند.
از جمله انتقادات جدی که به این فرایند وارد است، به این شرح است :
۱ - در اجرای این برنامه هیچ معیار و میزان مشخص و دقیقی وجود ندارد. به عنوان مثال اگر سابقه یا امتیاز همکار به اندازه مشخص رسید با انتقالی او موافقت شود.
۲ - مناطق در آزاد کردن نیرو می توانند سلیقه ای عمل کنند. مثلاً حتی در صورت مازاد بودن نیرو از انتقال او خودداری کنند و به گفته خودشان همپوشانی کنند و در رشته های دیگر به کار گیرند و در موردی مشابه باز همکار در رشته دیگر با همین شرایط را تحت شرایط خاص آزاد اعلام کنند تا منتقل شود.
۳ - با وجود نیاز شدید به نیرو در مراکز قطب و شهرها که حتی با اجرای طرح تمام وقت و اضافه کار و... نیروهایشان تامین نمی شود، باز مشاهده می کنیم با وجود نیروی مازاد و یا تعادل نیرو در مناطق محروم از انتقال همکار خودداری می شود. یعنی ترجیح داده می شود کلاس ها در شهرها با تمام وقت و اضافه کار و خرید خدمات آموزشی و... پر شود ولی همکار با چندین سال سابقه همچنان در روستاها با مشکلات روبرو باشد، چرا؟ چون پر کردن کلاس ها در شهرها نسبت به روستاها کار آسانی می باشد و این یعنی ظلم به همکار، به خانواده او، به عمر او و به زحمات چندین ساله او در روستاها.
۵ - در سطح کلان و استان هیچ برنامه ریزی منسجمی وجود ندارد و برنامه طبق شرایط پیش آمده می باشد. نه برنامه ریزی قبلی، و این روند هر سال تکرار می شود. به عنوان مثال در یک منطقه هر سال نیروی جدید وارد و نیروی های متقاضی منتقل می شوند و درست در همان زمان منطقه ای در رشته ای نه خروجی داشته و نه ورودی و این یعنی قفل شدن همکاران در آن منطقه.
بدیهی است تا در منطقه خروجی نداشته باشیم، اعلام نیاز هم در کمیته برنامه ریزی منطقه هم نخواهیم داشت.
۶ - موافقت با انتقال همکار از مناطق به مقصد قطب و شهر در حالی که همکاری شاغل در منطقه دیگر در همان رشته و جنس و حتی سابقه بیشتر و امتیاز بیشتر با درخواست انتقالی او به همان مقصد موافقت نمی شود.
در پایان باید عرض کنم:
مسئولان، کارشناسان، برنامه ریزان محترم! شما باید شرایطی را فراهم آورید تا همکاران نه تنها در مناطق محروم متقاضی انتقال نباشند بلکه از مناطق شهری و برخودار متقاضی انتقال به مناطق محروم باشند. چیزی که در سالیان نه چندان دور صورت می گرفت، یعنی همکاران به خاطر برخورداری از مزایای مناطق محروم حتی در سال های پایانی خدمت، خود را به این مناطق منتقل می کردند. ولی الان همکاران در مقابل افزایش ناچیز حقوق باید خطرات و هزینه های سنگین رفت و آمد را به جان بخرند و فقط این امید را دارند که در آینده نزدیک منتقل می شوند و این مشکلات به پایان میرسد و آن هم با اقدامات و برنامه ریزی شما خیلی سخت انجام می گیرد.
سلام. من یک معلم غیرانتفاعی هستم. مظلومانه خدمت می کنم. بعد از ۸ سال تازه حقوقم ۸۰۰ هزار تومن شده. بیمه ندارم. برای دیده شدن این مظلومان ،این معلمان بی شناسنامه، از ما حمایت کنید.
سلام خدمت مدیر محترم کانل و متشکر از کمکتان. چرا پاداش ما بازنشستگان ۹۸ را نمی دهند؟ چگونه میخواهند ضرر ارزش پول ۸ ماهه ما را جبران کنند؟ آیا ارزش پول مهر با اردیبهشت تغییر نکرده؟ آیا این ضرر حق الناس نیست؟ آیا نباید از خدا ترسید؟ و جوابگوی این همه حق الناس شد؟ آیا حاضر هستند پاداش را به ارزش امروز پرداخت کنند؟ آیا این پاداش اندک باید با گذشت زمان بی ارزش تر شود؟ تا جایی که برای حل مشکلاتمان امیدی به پاداش نداریم. یک روز زور و قدرت به پایان میرسد. مطمئناً ما اگر در این دنیا نشد در سرای آخرت این حق را از آنها میگیریم.
FarhangianNews1 اخبار فرهنگیان (https://t.me/joinchat/AAAAADvfe2Dn5htC7owXBg