صدای_معلمان
از ماست که بر ماست
اوایل اسفند مدارس تعطیل شد و عجب و صد عجب که همکاران فرهیخته و دانشمند و فاضل در مسابقه ای عجیب گوی سبقت را از هم ربودند و زمان کاری خود را که بین ۴ تا ۶ ساعت در روز بود به بیش از ۱۲ ساعت افزایش دادند، با ارسال مطالب درسی اعم از ورد، پی دی اف، پاورپوینت، صوتی، تصویری، نرم افزاری و حتی از تدریس بر روی درب یخچال و درب کمد هم دریغ نکردند (که سخره خاص و عام شدیم البته به این بهانه به ندای وجدان معلمی پاسخ میدهیم) و تشکیل گروه‌های درسی در فضای مجازی و ارسال وقت و بی وقت و پاسخگویی در هر ساعت از شبانه روز راحت و آسایش را از خانواده و فرزندان خود دریغ کردند و انتظارات اولیا و حضرات وزراتی را بالا بردند.
آن هم درست که زمانی که رتبه بندی حذف شد، حق حرفه ای حذف شد، پنجاه درصد هم کامل اجرا نشد، یعنی از سفره بی نان معلم تکه های آخر را هم جمع کردند.
اکنون که همه ادارات و ارگان‌های دولتی تعطیل هستند، آیا غیر از معلم و معاون و مدیر کارمندی هست که کار انجام بدهد، کدام کارمند بانک در منزل جوابگوی مشتریان بانک است؟
کدام کارمند اداره ای در روزهایی که با عنوان در منزل بمانیم پاسخگوی مسئول بالا سرش است چه برسد به پاسخگویی به ارباب رجوعش، به جز همکارانی که در مدرسه شاغل هستند؟
آیا وقت آن نرسیده که به خود بیاییم؟
اگر معلم در جامعه بی اعتبار است، خودمان مقصریم. اگر معلم در جامعه احترام ندارد، خودمان مقصریم. از ماست که بر ماست