#صدای_معلم
*به قلم رضا زاهدی اصل, آموزش دهنده ی نهضت سواد آموزی*
٢٣دی ماه ١۴۰۰ خورشیدی_
ما نهضتی های بعد از سال ١٣٩١, چیزی کم از شهید و ایثارگر نداریم. هشت سال تمام در سخت ترین شرایط در حال آموزش هستیم. هشت سال تمام است که نه حقوق ثابت داریم, نه کلاس آماده, نه بیمه, نه قدردان و...کلی شهید و شهیده داده ایم در تصادفات جاده. کلی مصدوم و مجروح داده ایم در مسیرهای صعب العبور. ما اگر جزو شهدا و جانبازان نباشیم, حتما جزو ایثارگران باید محسوب بشویم که در حال انجام جهاد برای رفع بیسوادی می باشیم. بخشی از جامعه ی نهضت بعد از ٩١ شامل استخدام بی قید و شرط شدند. اگر صلاحیت این عزیزان مورد تایید مجلس محترم و وزارت آ.پ قرار گرفته, خب صلاحیت بقیه چرا نمی گیرد؟ چرا فرق گذاشته می شود بین آحاد یک جامعه؟ اگر مدعای بسط اسلام هستیم پس چرا در عمل, عدالت مسلمانی در موردمان مراعات نمی شود؟ چه فرق است بین همکاران قبل از ١٣٩١ که با آزمون داخلی تعیین تکلیف شدند و مائی که بعد از سال ٩١ روی کار آمده ایم؟ عالی جنابان مجلس نشین و عالی مقامانی که بارها و بارها قول تعیین تکلیف با آزمون داخلی داده اید, چند وقت دیگر باید بگذرد که روی وعده هایتان جامه ی عمل بپوشانید؟ مگر نه اینست که طبق آمار نهضت سواد آموزی کشور, نرخ باسوادی به عدد شگفت انگیز ٩٧% رسیده, پس به گمانمان وقت استخدام ما در آموزش و پرورش و در کسوت معلمی فرا رسیده چرا که ما در زیر نور آفتاب و روی یک تکه گلیم, در کلاس های نمور, در چادرهای عشایری, در شرایط آب و هوائی سخت, در شرایطی که گاه کیلومترها را با پای پیاده طی طریق کرده ایم, کلاسمان را برگزار و دینمان را ادا نموده ایم. نهضتی در این شرایط آزموده شده و کار آزموده را آزمودن خطاست.
جامعه ی آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی کشور, خواستار تعیین تکلیف فوری و تحت پوشش قرار گرفتن با طرح مهندس محمود زاده و یا طرح کمیسیون اجتماعی می باشد و از هر گونه طرحی تحت عنوان ماده ٢٨ که در واقع یک نوع دهن کجیست به سوابق درخشان این نیرو و مدارک بالای دانشگاهیشان, اعلام برائت می کنند.
*وَیَرزُقهُ مِن حَیثُ لا یَحتَسِبُ ۚ وَمَن یَتَوَکَّل عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسبُهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمرِهِ ۚ قَد جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیءٍ قَدرًا*
#تعیین_تکلیف_حق_مسلم_ماست
#عدالت
#کمیسیون_اجتماعی
#استخدام
#نهضتی_بعد_از١٣٩١_را_استخدام_کنید
_فرهنگیان