صدای_معلمان بازگشایی مدارس وچالش های روبه رو در مناطق محروم روستایی

صدای_معلمان

بازگشایی مدارس وچالش های روبه رو در مناطق محروم روستایی

لطفا مناطق روستایی فراموش نشود.

در حالی که ۱۵ شهریور ماە خبر بازگشایی مدارس  از سوی مسئولین  آموزش و پرورش اعلام شد و راهکارهای زیادی جهت مقابله با کرونا پیش بینی شده است، در بسیاری از موارد مناطق محروم روستایی در موارد گوناگون فراموش شدەاند. از جملە موارد زیر کە باید مسئولین آموزش و پرورش بە فکر حل مشکلات پیش رو در این مناطق باشند.

۱ - بەدلیل بەحد نساب نرسیدن تعداد دانش آموزان در این مناطق  کلاس های درس باید به صورت چند پایه در یک فضای کوچک برگزار شود در روستاهای بزرگی که کلاس ها به صورت چند پایه می باشد وحتی تعداد دانش آموزان به بیشتر از بیست نفر خواهد رسید، در یک کلاس و فضای کوچک آیا می توان یه کیفیت آموزش امیدوار بود؟ و حتی در این وضعیت  پروتکل های بهداشتی را رعایت کرد؟ آیا کلا فاصله رعایت خواهد شد؟

۲ - بحث کاهش زمان تدریس بە ۳۵ دقیقە در کلاسهای چند پایە مثلا پایە های اول ودوم کەتعداد دانش آموزان بیشتر از ۲۰ نفر خواهد بود آیا در دو زمان ۱۵ دقیقەای می توان  بە کیفیت مناسب آموزشی امیدوار بود؟

۳ - بحث وسایل سرمایشی و خنک کنندە در مناطق  گرم متاسفانه در بیشتر مناطق گرم روستایی وسایل خنک کننده مانند کلر و پنکه برای دانش آموزان فراهم نیست، آیا دانش آموزان در این موقع از فصل سال که هوا هنوز گرم می باشد وبرای دانش آموزان غیرقابل تحمل خواهد بود، می توانند به کیفیت آموزش امیدوار باشند؟

و موارد دیگری که امیدواریم مسئولین آموزش و پرورش وقتی بیانیه های گوناگون صادر می کنند ، مشکلات مناطق محروم روستایی در آنها گنجانده شود. تا درکنار دانش آموزان مناطق شهری حقوقی از این عزیزان پایمال نگردد.

حسین خورا / فعال فرهنگی

پیام امروز یک مربی پروشی به اولیای مدرسه

با سلام خدمت اولیای گرامی:

امروز هرچند تعداد خیلی کمی از دانش آموزان در مدرسه حضور پیدا نمودند و هر چند گروه بندی شدند و همه مراقب بودند تا به اصطلاح پروتکلهای سختگیرانه اجرا شود!! ولی شاهد بودم که فرزندان شما نتونستند در زنگهای تفریح با صمیمی ترین دوستشان بازی نکنند و یا در هنگام مراجعه به سرویس بهداشتی رعایت کامل بهداشت را به عمل بیاورند...و چه زجری میکشیدند مسئولین مدرسه تا جداسازی به خوبی اجرا شود ولی چقدر تذکر؟ چند بار توصیه به زدن کامل ودرست ماسک؟ و چندبار توصیه به فاصله گرفتن؟ و چند و چند...؟ در ۴ ساعت حضور همین تعداد کم بچه ها چندین مورد خیس شدن ماسک. یا پاره شدن کش ماسک و... دیده میشد! و از همه مهتر دوتن از اولیاء خانم و آقا که به گفته خودشان اخیرا دچار کرونا بودند برای امور آموزشی به مدرسه مراجعه داشتند! من پس از ۳۳ سال اولین بار است که در بازگشایی مدرسه و نبود مراسم و ندیدن پسرهای عزیزم اینقدر غمگین شدم ولی آنچه اذیت کننده تراست وجود احتمال بسیار بالای ابتلای فرزندانمان به بیماری کروناست. بر خود فرض دانستم تا مصرانه درخواست کنم مراقب سرمایه های خود و ما باشید و جز در شرایط ضروری، خودتان و فرزندتان به مدرسه تشریف نیاورید. هر چند آموختن در فضای مجازی هرگز جایگزین حضور نخواهد شد ولی سلامت بچه ها از همه چیز پر ارزشتر است. اولیای محترم میتوانند در دروسی که نیاز به تدریس و رفع اشکال بیشتر احساس می شود با هماهنگی مدرسه، طی زمانهای متفاوت و بارعایت میزان کم ساعت حضور و کاهش تعداد دانش آموز به این مهم برسند.

با آرزوی سلامتی و سعادت برای شما و فرزندانتان

با سلام. روایت روز اول مدرسه:

از چند هفته قبل با پیام و تماس مدیر مدرسه، مجبور شدیم شنبه ۱۵ شهریور عازم مدرسه شویم. صبح ساعت ۸ جلوی مدرسه از ماشین پیاده شدیم. بچه ها نزدیک درب مدرسه تجمع کرده بودند و هیچ فاصله ای بین آنها رعایت نشده بود. تا چشمشان به دبیران افتاد، دور دبیران تجمع کردند و از هر دری سخن گفتند! داخل حیاط مدرسه وضع بدتر بود. عده ای ماسک نداشتند، چند نفر تنقلات به هم تعارف می کردند و بعضی هم از خاطرات تابستان می گفتند. مدیر مدرسه هم به دنبال گرفتن عکس از نحوه رعایت پروتکل های بهداشتی بود و به قول خودش چند فیلم نمادین هم تهیه و به اداره ارسال کرد. رعایت پروتکل بهداشتی هم محدود به دود کردن اسفند و چند قطره مایع ضد عفونی کننده به دست ها بود و بس. واقعا بنده به عنوان دبیر به این سیستم آموزش و پرورش افتخار کردم که چگونه به فکر سلامت دبیران و دانش آموزان است. دیگر خیالم راحت شد که قطعا کرونا را شکست خواهیم داد، البته نمادین!

دبیر یکی از دبیرستان های قم

FarhangianNews1 اخبار فرهنگیان)