کرونا، مشق شب آموزش و پرورش!
قنبر حاجی وند/ روزنامه نگار
بیش از پنجاه سال است با مشعلداری عالمان بزرگوار تعلیم و تربیت، صدها طراح، برنامه ریز، کارشناس، مشاور، مدیر و معاون دست به دست هم داده اند تا سیستمی به نام آموزش و پرورش، به شکل امروزی، متاثر از سیستمهای استاندارد جهانی، وجود پیدا کند و به پشتوانگی قوانین، آییننامه ها، تصمیمات و اسناد بالادستی، به ماموریت خطیر و والای خود، که عبارتست از تربیت نسل آینده، ادامه بدهد.
برای پرسنل خدوم، مدیران باکفایت و دلسوزان این نظام متعالی آرزوی سلامتی و توفیق روزافزون دارم؛ امیدوارم خانواده بزرگ آموزش و پرورش، از این ایام سخت و طاقت فرسا، سلامت و روسفید بیرون بیاید و سلامتی جسم و روح را بر اولیا و دانش آموزان، به ارمغان بیاورد.
در کنار این آرزو و امید به آینده خوب و درخشان برای همگان؛ چند نکته و ابهام ظریف(!) است که از آن نمی توان چشم پوشی کرد.
اینکه:
چرا بحران همه گیر کرونا، وحدت رویه و یکدستی برنامه ریزی متولیان این نهاد برجسته فرهنگی - آموزشی را بر هم زده!؟
چرا بعد از گذشت پنجاه روز از این بحران، هنوز برنامه جامعی وجود ندارد و تصمیم قاطع و مشخصی در خصوص #شکل_آموزش به دانش آموزان و #نوع_شبکه_و_پیام_رسان ارتباطی، گرفته نشده است!؟
الآن، با توجه به شرایط موجود، هم آموزگاران و معلمان و دبیران؛ هم خانواده ها؛ مهمتر از همه اینها، دانش آموزان، درگیر این مساله هستند که #بالاخره_از_کدام_پیام_رسان استفاده کنند!؟ و #تکلیف_دروس_تدریس_شده و ناشده، چیست!؟ #امتحانات و #نمره مستمر و پایانی #ترم_دوم، چه سرنوشتی پیدا می کند!؟
farhangianNews1