نامه یک معلم ایلامی به وزیر آموزش‌وپرورش
وزیر محترم آموزش و پرورش جناب آقای بطحایی
سلام علیکم
احتراماً اینجانب از استان محروم ایلام مُصدع اوقات شریفتان می‌شوم.
می‌خواهم نوع دیگری برایتان بنویسم جناب وزیر از اینکه شما هم دغدغه‌تان تغییر نوع آموزش و فراهم کردن شادی و خوشحالی در بین دانش آموزان است شکی در آن نیست! ولی کاش گاهی به تغییرات و اینکه آیا برای تمام کشور جوابگو هست یا " نه " نگاه ریزبینانه‌تری داشته باشید.
امروز مادری با من تماس گرفت و گفت آیا نوشتن خاطره‌نویسی در عید از الزامات تکالیف عیدی بچه‌هاست من هم بدون درنگ گفتم: بله چون دیگه بچه ها مجبور نیستند برخلاف میلشان کلی پیک و تکلیف بنویسند!
اما در جواب آن مادر جمله‌ی " آه خدای من چه بد " را شنیدم، پرسیدم چرا آخه!؟ ایشان گفتند خانم معلم جان ما از همان ابتدای عید لنگ پهن کردن سفره‌ی هفت سین بودیم سر سفره‌ی ما خیلی از وسایل هفت سین کم بود باورت می‌شود خرید ماهی گلی و شیرینی و آجیل برای ما مقدور نبود!!
همسر من بیمار است و نمی‌تواند کار کند تمام دارایی شب عید ما پنج هزارتومان بود که حتی نمیتوانستیم با آن شام شب عیدی برای بچه‌ها تهیه کنیم!
بگذریم ....
خانم معلم جان ما جایی نداریم برویم که از خاطراتش بنویسیم خودتان که بیشتر می‌دانید هرجا بخواهیم برویم مستلزم هزینه است و "پول" تتها چیزیست که در زندگی ما پیدا نمی شود!
پسرم هر روز غر می‌زند من باید خاطره بنویسم شما چرا من را درک نمی‌کنید!؟
گفتم قرار نیست که حتماً به مسافرت و یا کوه و دشت و پارک و سینما بروید و خاطره بنویسد راجع به عید دیدنیها و عیدیهایش بنویسد!
صدای آن خانم کمی غمگین شد و گفت کدام عیددیدنی! ما به هر کجا که زنگ زدیم که خانه‌اید به عیددیدنی بیاییم گفتند نه!
اینجا به مادر دانش‌آموزم گفتم خب ما خانه‌ایم به عیددیدنی ما بیایید کلی هم خوش می‌گذرد و سعی می‌کنم بهترین خاطرات را برای خاطره نویسی پسرت رقم بزنم
گفت پدر بچه ها نمی‌آید و اجازه نمی‌دهد ماهم تنها جایی برویم
جناب بطحایی این مکالمه‌ی یکی از اولیا با من بود درددل این مادر شاید درددل خیلی از مادران ایران زمین باشد
تا وقتی فقر در ایران موج می زند خاطره و خاطره نویسی کیلویی_چند!؟
کودکان کار و نان آوران خانواده از دستفروشیها و پادوییهایش بنویسند!
کودک بی بضاعت از بی‌کسی‌ها و بی‌پولیهایی که منجر به بی‌خاطره شدنش شده است بنویسد!
از نداشتن آجیل و شیرینی و ماهی گلی سرسفره‌ی عید بنویسند!
کودکان این دیار را چه به خاطره!!!
جناب بطحایی اینگونه آموزشها در ایران قابل اجرا نیست اگر کتب آموزش و پرورش تطبیقی را کمی مطالعه کنید خواهید دید که دانش آموزان در سایر کشورها دارای حقوق_ماهیانه و تغذیه_رایگان و مبلغی سالانه برای خرید لوازم التحریرند!
آن کودکها باید از خاطره‌هایشان بنویسند نه کودکانی که نصفشان به دلیل زلزله و بلایای طبیعی زیر چادرند و نصفی از آنها در پرورشگاهها و اورژانسهای اجتماعی و نصفی هم بی بضاعت و مستمندند...
در پایان سال نو را به شما تبریک می‌گویم
در این روزهای آغازین سال آرزویم شادی از ته دل برای تمام مردم ایران و دانش آموزان و آینده سازان ایران زمین است
به امید روزی که فقر در ایران ریشه کن شود.
با تشکر
اخبار_فرهنگیان را دنبال کنید.